မနက္တည္းက ေခါင္းေတြမူးေနာက္သလိုလိုနဲ႔ အခုထိ မသက္သာပါ
လား .. တစ္ကိုယ္တည္း တိုးတိုးဖြဖြညည္းလိုက္သည္။ အနည္းငယ္ လႈပ္ရွား
လိုက္သျဖင့္ ရင္ခြင္ထဲက ေမြးကင္းစ သားငယ္ေလးက အိကနဲ အသံထြက္
လာသည္။ အႏွီးေပၚမွ တဆင့္ ေက်ာျပင္ႏုေလးကို အသာပြတ္ေပးလိုက္၏။
ေၾသာ္ .. မနက္ျဖန္ဆို ေဆးရံုက ဆင္းရမယ္။ သားေလးကုိ ဘယ္သူ
နဲ႔ အပ္ခဲ့ရပါ့မလဲ ..။ ေဘးအိမ္က ေဒၚႏုကိုပဲ ပိုက္ဆံေလးနည္းနည္းေပးၿပီး
ၾကည့္ခိုင္းရမွာပဲ။ မေန႔က ..ေမသဲလာေတာ့ ငါ့ကို အျပစ္တင္ေသးတာ ..။
ကိုယ္လုပ္တဲ့အလုပ္နဲ႔ ဒီကေလးနဲ႔ ..နင္ေတာ္ေတာ္မိုက္တယ္တဲ့ ...။ ဘယ္
တတ္ႏိုင္မလဲ ..။ ငါလည္း အစကေတာ့ သိသိခ်င္းမွာ တုန္လႈပ္တာပါပဲေလ။
ေမသဲတို႔ စိုးစိုးတို႔က မေမြးဖို႔ အတင္းတိုက္တြန္းေနၾကတာ ...။
ငါတို႔က စိန္ေခၚမႈေတြနဲ႔ ဘ၀ကို ျဖစ္သလိုသြားေနရတာမဟုတ္လား။
သူတို႔ေျပာတာလည္း မလြန္ပါဘူးေလ ...။ ညဘက္ေရာက္မွ ေငြရွာ၊ လမ္းမွာ
ေန၊ လမ္းမွာစား၊ လူတကာနဲ႔သြားလာေနရေတာ့ ..ကေလးတစ္ေယာက္ေမြး
ဖို႔ဆိုတာ စြန္႔စားရာ အက်ဆံုးပဲ။ ဒီၾကားထဲ ကေလးအေဖနာမည္ေမးရင္ ေျဖ
ရတာ စိတ္ညစ္ဖို႔အေကာင္းဆံုး။ ကိုယ္၀န္စအပ္ထဲက .. ကိုယ့္အလုပ္အကိုင္
ကို ေျပာျပထားတာေတာင္၊ တမင္ပဲ ႏွိမ္ခ်င္လို႔လားေတာ့မသိဘူး။ ဒါပဲလာၿပီး
ေမးေမးေနတယ္။
စဥ္းစားေတြးေတာရင္း .. သားငယ္ကို တစ္ခ်က္ငံု႔ၾကည့္မိသည္။
ငါနဲ႔တူတယ္ ..။ အေဖနဲ႔တူမတူဆိုတာေတာ့ ငါကိုယ္တုိင္ေတာင္မွမသိ
တာေလ ..။ ေသခ်ာတာက ..မ်က္ခံုးမ်က္လံုးေလးကေတာ့ ငါနဲ႔တူတာအမွန္
ပဲ ..။ ငါ့သားပဲေလ .. တျခားဘယ္သူနဲ႔တူရဦးမွာလဲ။ ငါနဲ႔ပဲ တူရမွာေပါ့။
ေဆးရံုက ဆင္းရင္ .. ငါအလုပ္ျပန္မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ တျခားအလုပ္
တစ္ခုခု စဥ္းစားဦးမွ ..။ ဒါကလည္း ..တျခားမဟုတ္ပါဘူး။ သားေလးႀကီးလာ
လို႔ အေမက ဘာလုပ္လဲဆို.. ခမ်ာမွာ ရုပ္ရွင္ေတြထဲက မင္းသားေလးေတြ ငို
ရသလို ..က်ဳပ္အေမက မေကာင္းတဲ့မိန္းမႀကီးဗ် ..လို႔၊ ေျပာၿပီး ငိုရမွာမ်ိဳးကို
မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။ ခက္တာက ..အခုအလုပ္ကေတာ့ ေငြလည္းရလြယ္တယ္။
လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြကလည္း ဒါပဲ ျပန္လုပ္ေစခ်င္ေနၾကတာ .. ေအးေလ..
ေလးေလးနက္နက္ေတာ့ ေတြးရမွာပဲ ..။ မေတာ္တဆ ဒီကေလးကို ရလာခဲ့
ေပမယ့္ .. ကိုယ္၀န္ရွိေနတုန္းမွာ စိတ္ရႈပ္ခဲ့ရသေလာက္ ..ေမြးၿပီးေတာ့လည္း
သူ႔ကိုၾကည့္ရင္းနဲ႔ပဲ ငါ ေပ်ာ္ေနမိသလိုပဲ ။ သူ႔အေဖ ဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္ပါေလ။
အဓိကက ..သူက ငါ့သားေလးပါပဲ ...။
ေနာင္တမဲ့စြာၿပံဳးရင္း..သားငယ္ရင္ေသြးကို ယုယစြာေထြးေပြ႕ထားလိုက္
ေလသည္။
----------
အမိႈက္ပံုမွာ မၾကာေသးမီကမွ ပစ္သြားေသာ အမိႈက္ေတြကလတ္လတ္
ဆတ္ဆတ္။ ရပ္ကြက္က ညိဳမဟု၊ ေခၚၾကသည့္ သားတစ္အုပ္ႏွင့္ ေခြးမတစ္
ေကာင္အဖို႔ေတာ့ ထိုအမိႈက္ပံုက စားေတာ္ဆက္ႀကီးျဖစ္သည္။
လူအလစ္ကိုေခ်ာင္းၿပီး ညိဳမ ကားေအာက္မွာ ၀ပ္ေနရာမွ ေျပးထြက္ခဲ့
သည္။ ခဏေနလွ်င္ အမိႈက္ေကာက္သူေတြ လာၾကေတာ့မည္ျဖစ္၏။ သူတုိ႔
ေတြ အမိႈက္ပံုကို ထိုးဆြ ေမႊေႏွာက္ေနခ်ိန္မွာဆို ညိဳမတို႔ အနားသီလို႔ မရၿပီ။
တအီအီလုပ္ေနေသာ ေခြးငယ္ေလးမ်ားအတြက္ အစာရွာရသည္မွာ လြယ္လွ
သည္ေတာ့မဟုတ္ ..။ အခုတေလာ ..စည္ပင္က ရွင္းလင္းသုတ္သင္ေရးေတြ
ကလည္း ရွိသည္။ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ .. ညိဳမမွာ အမွတ္သညာေကာင္း၏။
စည္ပင္က ကားကိုျမင္သည္ႏွင့္ .. အႏၱရာယ္၏ အေငြ႕အသက္မွန္း သိသည္။
ေရွာင္တတ္သည္။
စည္ပင္ကလူေတြထက္ပိုေၾကာက္ရသည္က ..က်ားဘိုႏွင့္အေပါင္းအပါ
ေခြးတစ္စုျဖစ္သည္။ ေျပာရမည္ဆို ညိဳမက သင္းကြဲ ..။ သူ႕ကေလးတစ္အုပ္
ႏွင့္သာ ရွာေဖြေကၽြးေမြးေနသူ။ ဒီေတာ့ ..အမိႈက္ပံုကလည္း ဟိုဘက္ရပ္ကြက္
ႏွင့္ ဒီဘက္ရပ္ကြက္ အဆံုၾကားမွာရွိသည့္အတြက္ .. တစ္ဘက္ရပ္ကြက္မွာ
ေနသည့္ က်ားဘိုတို႔က ညိဳမကို အႏိုင္က်င့္ေလ့ရွိသည္။ အမိႈက္ပံုမွာ စားစရာ
တစ္ခုရဖို႔ ..ညိဳမမွာ က်ားဘိုတို႔ႏွင့္ စစ္ခင္းလိုက္၊ အမိႈက္ေကာက္သူေတြရန္
ကေနေရွာင္ရွားလိုက္ ...။
အမိႈက္ပံုနားကို နီးကပ္လာေတာ့ ..အိမ္တစ္အိမ္မွ ပစ္ထားေသာ စား
ၾကြင္းစားက်န္တစ္ထုပ္ကို ညိဳမ မ်က္စိက်သြားသည္။ သူ႔ကေလးေတြေျခာက္
ေကာင္ႏွင့္ဆို ဒီအထုပ္က လံုေလာက္ႏိုင္သည္။ ခပ္ျမဴးျမဴးျဖင့္ ညိဳမ အေျပး
သြားလိုက္၏။ အနားသို႔ေရာက္ခါနီးမွာပင္ ....။
ဖုန္းကနဲပစ္လိုက္သည့္ ဘယ္က မွန္းမသိသည့္ ေျပာင္းဖူးရိုးတစ္ခုက
ညိဳမနံၾကားသို႔ လာထိသည္။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ..ထိုေနရာက က်ားဘိုတို႔
ကိုက္ခံထားရသျဖင့္ .. ဒဏ္ရာျဖစ္ေနသည့္ေနရာ ..။ ညိဳမ အလန္႔တၾကား
လွည့္ေျပး၏။ ေျပးရင္းလွမ္းၾကည့္လုိက္ေတာ့ .. ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာေဆာ့ေနၾက
သည့္ ကေလးတစ္သိုက္က လက္ေဆာ့ၿပီးပစ္လိုက္တာမွန္းသိလိုက္ရသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ..ညိဳမ သတိထားလွ်က္ အမိႈက္ပံုနားသို႔ ျပန္ကပ္သြား၏။ ဒီတစ္
ခါေတာ့ အမိႈက္ထုပ္နားကို ေခ်ာေခ်ာေမာေမာေရာက္သြားသည္။ ႏွာေခါင္းက
အနံ႔ခံလိုက္ၿပီး၊ အမိႈက္ထုပ္ကို ဆြဲယူလိုက္၏။ ပါးစပ္မွာ ၿမဲၿမဲၿမံၿမံကိုက္ခ်ီၿပီး
တစ္ဘက္ကားလမ္းသို႔ ျပန္ေျပးလာသည္။ ထိုစဥ္ .. လမ္းေထာင့္မွ က်ားဘို
ႏွင့္ အေပါင္းအပါတစ္စုက ျမင္သြားၿပီး ညိဳမေနာက္သို႔ အသည္းအသန္ေျပး
လိုက္လာေတာ့သည္။ ညိဳမ ပါးစပ္မွာ ခ်ီလာသည့္ အထုပ္ကိုလုယူဖို႔ ...။ အထုပ္တန္းလန္းႏွင့္ ေျပးရေသာ ညိဳမမွာ က်ားဘိုတို႔လို လြတ္လြတ္ကၽြတ္
ေျပးတာမဟုတ္သျဖင့္ ..မီလာၾကသည္။ ေခြးနီတစ္ေကာင္က ညိဳမကို မာန္ဖီ
ကာ ေျပးကိုက္၏။ ညိဳမ ျပန္မကိုက္ ..။ ပါးစပ္ထဲက အထုပ္လြတ္က်သြားမွာ
စိုးသျဖင့္ ေျပးဖို႔သာ ႀကိဳးစားသည္။ ေနာက္ထပ္ ေခြးႏွစ္ေကာင္ေျပးလာၿပီး
ညိဳမကို လွမ္းကိုက္သည္။ နံၾကားႏွင့္ လက္ျပင္တစ္ခုလံုး ပူထူသြား၏။ မာန္
ဖီသံေပးသည္မွလြဲၿပီး ညိဳမ မကိုက္။ က်ားဘိုက အထုပ္ကို ေျပးလုသည္။
ေခါင္းကို လွည့္ၿပီးေရွာင္လိုက္သျဖင့္ ..က်ားဘိုအစြယ္က နားရြက္ဖ်ားသို႔ နစ္
၀င္သြား၏။ ညိဳမ ဇြဲမေလွ်ာ့ ..။ တစ္ဖက္ပလက္ေဖာင္းမွာ ကေလးေတြကိုျမင္
ေနရၿပီျဖစ္သည္။ ထိုပလက္ေဖာင္းနားေရာက္လွ်င္ေတာ့ လူအနည္းငယ္ရွိေန
သျဖင့္ က်ားဘိုတို႔ မလိုက္လာရဲ ..။ အားတင္းၿပီး ..ဆက္ေျပးသည္။ နားရြက္
မွ ေသြးက တစ္စက္စက္က်လာ၏။ လက္ျပင္ကိုက္ခံရသျဖင့္ ေရွ႕ေျခေထာက္
တစ္ေခ်ာင္းက ေထာ့နင္းေထာ့နင္း..။ က်ားဘိုႏွင့္အေပါင္းအပါေတြက အရွိန္
ႏွင့္ လိုက္ေနရာမွ တစ္ဘက္ပလပ္ေဖာင္းနားလည္းေရာက္ေရာ .. ကိုယ္ရွိန္
သတ္ကာ ျပန္လွည့္သြားသည္။ ညိဳမ ေအာင္ျမင္စြာႏွင့္ ကေလးေတြဆီသို႔
အေရာက္မွာ ပါးစပ္က အထုပ္ကို လႊတ္ခ်လိုက္၏။ သူ႔တစ္ကိုယ္လံုးက အား
အင္မဲ့စြာ ပစ္လဲက်သြားသည္။ ကေလးေတြက အလုအယက္ အထုပ္ထဲမွစား
စရာကို ျမိန္ရည္ယွက္ရည္ စားေနၾက၏။ မ်က္လံုးကို အသာအယာေမွးစင္း
လ်က္ ..ညိဳမ ေက်နပ္စြာ ..ၾကည့္ေန၏ ...။
-----------------
အေမ ...
ဘယ္လိုေနေန .. ဘာေတြလုပ္လုပ္ ..
စုန္ေရ ..သေဘာ ..
စစ္ေၾကာ အမွန္ ..
ျငင္းဆန္မရ ...
အေမ့ေမတၱာ .. ကရုဏာ ..။
ႀကီးမား သတၱိ ....
ေလာက၏ ၀န္၊
ပင္ပန္းလွ်င္လည္း ...
ျပဴစူမဲ့ကင္း ..ထိုခ်စ္ျခင္းသည္ ...
လမင္းပမာ ..ေအးျမစြာ ....။
အေမ့ေအးရိပ္
ေခၽြးသိပ္နားခို
ရိုေသျမတ္ႏိုး ..လက္စံုမိုးရင္း
ရွိခိုးျခင္းလွ်င္ .. ဦးထိပ္တင္သည္ ...
အေမဟာ ..အေမ ....
စိမ့္စမ္းေရ ................။ ။
-------------------------------------------
နန္းအသခၤယာ
